In de drukte van ons dagelijks leven worden we vaak zo opgeslokt door onze eigen gedachten dat we de mogelijkheid om diepere connecties met andere wezens te ervaren over het hoofd zien. Onlangs had ik het voorrecht om een buitengewone ervaring te beleven – een telepathisch contact met een hond, Moon. Deze ontmoeting opende mijn ogen voor de verbazingwekkende manieren waarop we met de dierenwereld kunnen communiceren, ver voorbij de grenzen van onze menselijke taal.
Het begon allemaal tijdens mijn werk als vrijwilliger in het dierenasiel. Mijn oog viel op een jonge hond, met een expressie die uitnodigend en nieuwsgierig was. Terwijl ik naderde, merkte ik iets ongewoons op: een gevoel van verbondenheid dat dieper ging dan de normale mens-dier interactie. Het was alsof er een onzichtbare draad tussen ons was, een communicatielijn die geen woorden nodig had.
Terwijl Moon zijn hoofd tegen mijn been wreef door de tralies van zijn kennel heen, sloot ik mijn ogen en concentreerde me op het beeld van mijn gedachten. Het was alsof we een nieuwe vorm van communicatie hadden ontdekt, een taal die voorbij ging aan gesproken woorden.
In de daaropvolgende momenten werd de telepathische connectie sterker. Het voelde alsof we een diep begrip deelden dat de grenzen van taal en cultuur overstijgt. Het was een intieme uitwisseling van gevoelens en gedachten die me met verwondering vervulde.
Dit telepathisch contact met de hond bracht me tot het besef dat onze communicatie met dieren veel complexer is dan we ons kunnen voorstellen. Dieren hebben hun eigen vorm van intelligentie en begrip, en als we bereid zijn onze gebruikelijke manieren van interactie los te laten, kunnen we een diepere band met hen ervaren.
Na mijn ontmoeting met Moon, ben ik me meer bewust geworden van de subtiele signalen en energieën om ons heen. Het heeft me geleerd om te luisteren zonder woorden, om open te staan voor de mogelijkheid van een onzichtbare connectie met de natuurlijke wereld.
Leren van dieren
In een tijd waarin technologie en haast ons vaak van de eenvoudige dingen van het leven afleiden, kunnen we veel leren van de eenvoudige, pure communicatie met dieren. Misschien hebben we allemaal een vorm van telepathie in ons, een vermogen om te verbinden op een dieper niveau dat niet gebonden is aan gesproken taal.
Mijn telepathisch contact met de hond was een herinnering dat er meer is tussen hemel en aarde, meer dan we kunnen zien of begrijpen. Het opende mijn geest voor de wonderen van de natuur en herinnerde me eraan dat we, als we bereid zijn te luisteren, misschien wel in staat zijn tot verbazingwekkende vormen van communicatie met de wereld om ons heen. Ik werd nieuwsgierig om meer hier over te gaan ontdekken, en schreef me in voor de opleiding dierencommunicatie.
Stilaan kreeg ik steeds meer boodschappen van dieren rondom me door, omdat mijn gevoel zei dat de wereld hier nog niet klaar voor was, verpakte ik de boodschappen van honden van cliënten vaak in als wetenschappelijke kennis. Vaak bleven mijn cliënten achter met verbazing en de vraag ”hoe ik dat in godsnaam nu toch allemaal kon weten.” Ik zag datgene, waar andere hondentrainer overheen keken, ik voelde datgene waar andere trainers overheen voelde. Zo kon ik vaak pijnen situeren, allergieën ontdekken, en de honden een stem geven waar ze al zolang naar snakten.
Sabrina. Dierentolk, hondencoach en auteur.
